top of page
Zoeken
  • Anneleen D'haene

Zondag, 29 maart 2020

Telenet heeft de snelheid van ons internet verminderd, omdat we al te veel data verbruikt hebben deze maand. Oogrol. Wat hadden ze nu verwacht? Zes mensen in huis, die moeten werken of studeren. En alleen thuis kunnen ontspannen. Erg sympathiek vinden we dat niet. Maar goed, we klagen niet.


We keken vanochtend naar De zevende dag, een programma dat we vroeger wekelijks volgden. Naarmate de kinderen ouder werden, schoot dat er meer en meer bij in, hoewel onze interesse in politiek altijd groot is gebleven.

We zagen vandaag videogesprekken met slechte klankkwaliteit, beeld dat wegviel of ineens haperde, mensen die niet naar de camera op hun pc of tablet keken, maar naar het scherm waarop ze hun gesprekspartners waarschijnlijk zagen.

Ik hoorde Rika Ponnet zeggen dat een videochat met een cliënt vermoeiend is, omdat het een veel hogere concentratie vraagt. Vrijdag zei Gwendolyn Rutten ook al dat een regering vormen via videochat onmogelijk zou zijn wegens de emoties in dat soort gesprekken. Carl Devos was evenmin een fan.

Ik ben ook geen fan. In de mate van het mogelijke en natuurlijk met de nodige veiligheidsmaatregelen laat ik mensen die geen symptomen van Covid-19 vertonen en die geen risicopatiënt zijn hier op consultatie komen i.p.v. over te schakelen op videochat. Ik wil de non-verbale communicatie goed kunnen zien, ik wil niet gehinderd worden door suboptimale technologie, ik wil een soort contact dat je volgens mij onmogelijk via een videochat kan bereiken. Daarnaast heb ik de indruk dat de meeste mensen niet staan te springen om een toch vaak erg persoonlijk gesprek vanuit hun huiskamer of welke kamer dan ook te voeren, terwijl de kinderen kunnen binnenvallen of om het even wie op de achtergrond misschien stukken van het gesprek opvangt. Ze komen nog liever eventjes niet dan therapie via videochat te krijgen.


Ik maak me zorgen over collateral damage in de gezondheidszorg. Mensen die niet durven aankloppen bij hun huisarts, te lang blijven rondlopen met gezondheidsproblemen of enkel telefonisch beoordeeld worden, waardoor diagnoses gemist of te laat gesteld zullen worden. Een hele uitdaging om in deze tijden op een goede manier zorg te verlenen.


Drie dingen om dankbaar voor te zijn:

- kunnen uitslapen, in een zalig warm bed

- de pistolets van Au Flan Breton, met zo'n lekker knapperige korst

- De Mol, altijd genieten van de goed gevonden opdrachten

15 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Ik krijg de indruk dat mensen het stilaan beu worden, de lockdown. Er ontstaat onrust. Beschuldigingen, verwijten, irritatie, wrevel,... steken stilaan de kop op in berichten op sociale media, in nieu

De frituur ging vandaag weer open! Daar waren wij heel blij om. Ik mocht de frietjes gaan halen. Mocht, ja, want het was daar gezellig. Niet de kille sfeer van in de supermarkt, waar iedereen zwijgt e

Ik word een rariteit in de supermarkt: ik draag geen mondmasker en geen handschoenen. Maar ik houd wel afstand, raak mijn gezicht niet aan en was mijn handen zodra ik thuis ben. Het is een hele exped

bottom of page