Maandag, 30 maart 2020

Vandaag kwam ik een vriendin tegen in de supermarkt. Van op de gepaste afstand babbelden we eventjes en dat deed verrassend veel deugd, nog eens 'in het echt' met een vriendin praten in plaats van te chatten of sms'jes te sturen. Dat dat toch verschil maakt...

Verder lijkt de ene dag verdacht veel op de andere. Mocht ik niet aan het werk zijn, zou ik ze nog moeilijker uit elkaar kunnen houden. Zelfs Marc Van Ranst is een constante geworden in ons leven. Die man is niet meer van het scherm weg te slagen! Hij lijkt van de ene studio naar de andere te wandelen en blijft immer en altijd rustig, standvastig, geduldig op alle vragen antwoorden, in duidelijke, heldere taal. Ik vind dat knap.

Ik heb nog wel wat 'taken' op de planken liggen die wat variatie in de dagen zouden kunnen brengen. Misschien zou ik die hier beter delen, als stimulans om in gang te schieten :-). Want, zoals al langer duidelijk is: procrastinatie is my middle name.

De eerste taak die ik ga aanpakken: mijn fotografie-opdrachten! Ideeën zijn er wel, maar nog niets uitgevoerd. Dat wordt mijn plan voor de komende week.

Drie dingen om dankbaar voor te zijn:

- brood van 3 dagen oud dat nog altijd lekker is

- een leuk kort babbeltje in de supermarkt

- de narcissen die er opgefrist uitzien na een regenbui