Donderdag, 26 maart 2020

We hebben net ons dagelijks avondwandelingetje gemaakt. Het was zoals gewoonlijk heerlijk rustig. Geen verkeer, een enkele wandelaar die net als wij zijn hond uitlaat. Frisse lucht, een heldere sterrenhemel. De honden beleven de tijd van hun leven, want, dat moeten we eerlijk bekennen, hun wandeling schiet er in normale tijden dikwijls bij in. Voor ons gezin brengt deze crisis een zekere rust. We zijn alle zes thuis, de kinderen houden zich zelfstandig bezig, Geert en ik werken allebei. Geen activiteiten buitenshuis, niet voor de kinderen, niet voor ons. Ik besef dat we geluk hebben. Voor mensen met jonge kinderen blijkt deze lockdown een heel ander verhaal te zijn. Schoolwerk begeleiden en tegelijkertijd thuiswerken, het is geen handige combinatie. Net zomin als spelende kinderen en thuiswerken. Simpel gesteld: werken en tegelijk voor jonge kinderen zorgen, dat gaat niet. Dat is onmogelijk. We mogen dat niet verwachten van ouders en ouders zouden eigenlijk niet moeten proberen om daar toch in te slagen. Want dat lukt niet. Ik hoop dat scholen dat inzien en op zoek gaan naar oplossingen. Voor nu en voor de periode na de lockdown.

Ik ben geneigd om ouders te adviseren om dat schoolwerk eventjes los te laten en stil te staan bij hun rol als ouder. Wat voor ouder wil je zijn? Wat vind je belangrijk en waardevol om te doen als ouder? Welke waarden wil je je kinderen meegeven? Wat vind je belangrijk om je kinderen aan te leren, zolang ze onder jouw vleugels leven? Wat zou je willen dat ze hebben meegekregen op het moment dat ze hun vleugels uitslaan? En kijk dan eens naar deze lastige periode. Ben je nu de ouder die je wil zijn? Of wil je dingen anders doen? En zo ja, wat wil je dan anders doen? En waarom doe je het niet anders? Volg je nu je eigen weg in je omgang met je kinderen of laat je je leiden door de verwachtingen van de school, door angst, door onzekerheid, door twijfel, door wat anderen doen (of zeggen dat ze doen)? Als je het anders wil doen, welke stap kan je dan misschien al in de gewenste richting zetten?

Therapeutentaal, ik weet het. Heel anders dan mijn vorige blog. Maar misschien kan ik met dit soort stukjes toch iets betekenen voor mensen die het op dit moment moeilijk hebben.

Drie dingen waar ik vandaag dankbaar voor was:

- de lekkere tas koffie tijdens mijn middagpauze

- de vele fijne FB-contacten

- goed nieuws in een telefoongesprek