Zaterdag 11 april 2020

Ik krijg de indruk dat mensen het stilaan beu worden, de lockdown. Er ontstaat onrust. Beschuldigingen, verwijten, irritatie, wrevel,... steken stilaan de kop op in berichten op sociale media, in nieuwsberichten, in gesprekken. Sommigen hopen dat de maatregelen snel versoepeld zullen worden, anderen gaan er vanuit dat het nog héél lang zal duren. Ik denk dat de overheid het best snel duidelijkheid zou scheppen. En ik hoop dat de experts die de exit voorbereiden, de zogenaamde GEES, ook rekening zullen houden met de psychologische aspecten van een lockdown. Enerzijds is het voor veel mensen bijzonder zwaar om zo lang in semi-quarantaine te leven, anderzijds is het in mijn ogen belangrijk om vooraf zo goed mogelijk in te schatten hoe mensen zullen reageren als de overheid beslist om een regel te versoepelen of in stand te houden. En wat de impact zal zijn op de financiële toestand, het welzijn en de gezondheid van mensen.

Iedereen lijkt er nu vanuit te gaan dat alle maatregelen gehandhaafd worden tot begin mei. Maar wat daarna? We hebben perspectief nodig. Negatieve duidelijkheid is vaak gemakkelijker te hanteren dan onduidelijkheid.

Mijn hoofd zit vol vragen en ideeën en suggesties, maar niemand zit daarop te wachten natuurlijk, haha.

Intussen bevalt dit rustigere leven me nog altijd. Ik besef eens te meer dat we heel drukke jaren achter de rug hebben en ik merk dat het ongelofelijk deugd doet om nu al weken aan een veel rustiger tempo te leven. Dat het al een hele tijd mooi weer is, helpt natuurlijk. Ik geniet van de tuin. Er is weer een nieuwe soort tulpen uitgekomen. Toen we in het najaar bolletjes aan het planten waren, stak dat na een tijdje wel wat tegen, maar wat ben ik blij dat we doorgezet hebben. De kleurrijke, fleurige borders zijn een plezier voor het oog. De nieuwe appelbomen lijken aan te slaan, de vijgenboom heeft de winter goed overleefd, de potplanten die sinds dit jaar in volle grond staan, doen het beter dan ooit.

Ik ben aan een nieuw boek begonnen, een klepper van bijna 1000 bladzijden.

We hebben het vierde seizoen van 'La casa de papel' in twee halve dagen uitgekeken. Ook in het tweede seizoen van '13 Reasons why' ben ik al een heel stuk gevorderd.

Ik ben vol enthousiasme begonnen aan het eerste deel van de CAL van Haakplein. Een heel leuk patroon, en gelukkig niet moeilijk.

Tussendoor chatten, videochatten, mailen, bellen. En veel nieuws lezen en beluisteren.

En zo vliegen de dagen voorbij.

Werken en huishouden doe ik natuurlijk ook nog. Gelukkig kan en mag ik werken en loopt dat goed.

Drie dingen waar ik vandaag dankbaar om was:

- de krant lezen in de zon

- mijn lievelingspistolets eten

- de slappe lach krijgen aan tafel

Vrijdag, 3 april 2020

De frituur ging vandaag weer open! Daar waren wij heel blij om. Ik mocht de frietjes gaan halen. Mocht, ja, want het was daar gezellig. Niet de kille sfeer van in de supermarkt, waar iedereen zwijgt en om elkaar heen loopt met een schichtige, bijna wantrouwige blik in zijn ogen, maar gezellig samen babbelen en lachen, op de correcte afstand.

Een ander hoogtepunt van de dag: seizoen 4 van La Casa de Papel werd vandaag gelanceerd op Netflix! Bingewatchen als moeder is niet altijd evident, want ineens bleek er geen brood te zijn, en geen beleg. En er waren citroenen nodig en de melk was bijna op. Dus snel naar de winkel. Maar we hebben toch al 4 afleveringen kunnen bekijken. De volgende 4 morgen.

En ook nog vandaag: de start van de CAL van Haakplein. Het eerste deel werd vanochtend vrij gegeven en ik ben eraan begonnen.

Zoals we wel vaker doen deze dagen, keken we 's avonds nog even naar de dagelijkse persconferentie van Trump op CNN. On-voor-stel-baar. Eerst gaf hij een uitleg, nogal langdradig en op zijn Trumps, met veel 'tremendous' en 'great' en simpele zinnen en herhalen van die simpele zinnen, dan kwamen enkele andere mensen aan het woord en toen was het vragenuurtje. Niet te geloven hoe die man iedereen wil domineren, journalisten uitscheldt en beledigt en dwaze antwoorden geeft. En toch blijft hij populair bij zoveel Amerikanen.

Drie dagen om dankbaar te zijn:

- lekkere frietjes

- La Casa de Papel

- de nieuwe CAL van Haakplein

Donderdag, 2 april 2020

Ik word een rariteit in de supermarkt: ik draag geen mondmasker en geen handschoenen. Maar ik houd wel afstand, raak mijn gezicht niet aan en was mijn handen zodra ik thuis ben. Het is een hele expeditie geworden om naar de supermarkt te gaan. De sfeer blijft er ook kil. Het is er stiller dan anders. Geen babbeltjes tussen vrienden of kennissen die elkaar tegenkomen, iedereen winkelt alleen. Aan de ingang een soort bodyguard die zegt wat je wel/niet mag doen en de handgreep van de winkelkar ontsmet. Wat zou hier van overblijven als deze epidemie voorbij is? Ik herinner me dat ik het jaren geleden, toen we in Japan waren, zo grappig vond dat sommige mensen op straat een mondmasker droegen. Ik heb er zelfs stiekem een foto van gemaakt. Wie weet wordt dat ook hier een vertrouwd beeld. Gaan we nog handen geven of laten we dat voortaan achterwege en zullen we elkaar vriendelijk toeknikken van op afstand? En blijven we bij elk kuchje dat we horen opkijken om te zien wie de zieke is die niet binnen blijft? Wat een weerslag zou dat niet hebben op scholen en de economie als we voortaan bij elke verkoudheid thuis moeten blijven. Ik zou als kind nogal wat les gemist hebben dan. Of misschien keren we na verloop van tijd wel weer gewoon terug naar het oude vertrouwde. Als er een vaccin komt en een geneesmiddel en we ons weer gerust voelen.

Ik ben aan seizoen 2 van '13 Reasons why' begonnen. Enkele jaren geleden haalde een collega deze reeks aan tijdens een symposium. Ik weet niet meer precies wat ze zei, maar ze raadde ons in elk geval aan om te kijken. Het heeft tot dit jaar geduurd voor ik er aan toe kwam, maar gelukkig nog altijd te vinden op Netflix.

Intussen blijf ik me ergeren aan wat 'het onderwijs' met ouders en kinderen doet. Ik weet dat ik dat niet mag veralgemenen, dat veel leerkrachten hun uiterste best doen en de afgelopen 3 weken hard gewerkt hebben, maar ik hoor te veel verhalen waarvan mijn mond open valt, ook vandaag weer. Zo jammer.

Maar om te eindigen met een vrolijke noot: ik zag dat de mensen van het bloemenkraam op de markt nu aan huis leveren. Als we dan toch in ons kot moeten blijven, kunnen we nog meer genieten van bloemen in huis, dus heb ik snel mijn bestelling geplaatst

Drie dingen om dankbaar voor te zijn:

- voor het eerst dit jaar asperges gegeten en ze waren lekker!

- de hoge kwaliteit van onze gezondheidszorg

- goede reeksen zoals '13 Reasons why'